۵/۱۰/۱۳۸۳

سبکی تحمل ناپذیر هستی
چه غربت غریبی بود

غربت عابری

که د رکوچه های سرزمین خویش

غریبانه خواند

می دونید که این شعر از من نیست ...

هیچ نظری موجود نیست: