اى جانِ عاشق! از لب جانان ندا شنو
آواز ارجعى ز جهانِ بقا شنو
اى آنكه اهل ميكده را منكرى! بيا
از صوفيانِ صومعه بوى ريا شنو
صوفى كجا و ذوق مىِ صافى از كجا
اين نكته را ز دُرد كَشِ آشنا شنو
از سوزِ عود و نغمه چنگ و نواى نى
شرحِ درونِ خستهء پر درد ما شنو
شرح غم «نسيمى» آشفته، موبمو
اى باد صبح! زآن سر زلف دو تا شنــو
_شعری از عمادالدين نسيمی که خيلی دوستش می دارم
آواز ارجعى ز جهانِ بقا شنو
اى آنكه اهل ميكده را منكرى! بيا
از صوفيانِ صومعه بوى ريا شنو
صوفى كجا و ذوق مىِ صافى از كجا
اين نكته را ز دُرد كَشِ آشنا شنو
از سوزِ عود و نغمه چنگ و نواى نى
شرحِ درونِ خستهء پر درد ما شنو
شرح غم «نسيمى» آشفته، موبمو
اى باد صبح! زآن سر زلف دو تا شنــو
_شعری از عمادالدين نسيمی که خيلی دوستش می دارم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر