به هجوم اطلاعات در دورانی که در آن زندگی می کنیم فکر می کنم...
به این که چقدر در معرض دانسته ها و دیده های از طریق رسانه های شخصی هستیم و این اطلاعات در اکثر مواقع به علت اینکه جدا از کانتکست شان ارائه میشن میتونن گمراه کننده و آسیب رسان باشن. ما همه واقعیت یا حتی اصلا خود واقعیت را نمی بینیم یا نمی شنویم ولی به طرز عجیبی این نکته مهم را از یاد می بریم. و در نتیجه، به خودکم بینی و خودزنی می پردازیم.
۴ نظر:
نمی دانم چرا این موسيقی وادارم کرد که چشمهایم را ببندم، و تنها چیزی که در ذهنم مرور شد کهکشان بود و من، و باور این که کجای این ملیونها سال نوری می توانم بایستم و بگویم من هم زمانی بوده ام.
چه خوب که دوباره نوشتی.
چه جغرافیای بی انتهایی را برگزیده ای برای تعیین مختصات خودت ام تی جان! ولی درک همین نکته که در مقیاس کائنات چقدر هیچ ایم و در مقیاس دنیای درون مان چقدر بی انتها هستیم کمک بزرگی برای آرامش می تونه باشه. نوروزت مبارک ام تی عزیزم🥰🍀🌷🎉🍻
نوروز تو هم پر از رنگ و نور و شادی. 💐🫶
مرسی...🥰🎉🍀🍻
ارسال یک نظر