تعقیب دنیای گاسترونومی و مقایسه اعضای این جامعه و فرهنگهای مختلف از علائق منه.
دیشب در اینستاگرام به طور تصادفی به صفحه فردی با نام کاربری فرهادپز برخوردم که رستورانها و خوراکی فروشهای تهران را معرفی می کرد و یک میلیون هم تعقیب کننده داشت.
آنچه در معرفیهای عملی رستوران داران تهران نظرمو جلب کرد فقدان هویت غذاها و کائوس در ذائقه غذایی شان بود. استفاده بی حد و مرز از ٭همه٭ ادویه ها در همه غذاها، بشقابهای بسیار مغشوش و پر از همه مواد غذایی خوشایند در کنار هم، پر کردن بشقابها و لیوانهای اسموتی و مشابه اش تا حد فروریختن از لبه های ظروف، ریخت و پاشهای شدید غذا با ارائه پورسیونهای بیش از توانایی یک فرد در خوردن آن ، انواع شوهای عجیب غریب آشپزها در حد نمایشهای سیرک، از همه بدتر بکارگیری بی ربط و بیجای نام مواد به انگلیسی و... و ... منو دچار سرگیجه کرد .
چیزی به اسم ذائقه و تربیت آن وجود دارد که تحت این بلبشوی غذایی در حال از بین رفتن هست. بی مسئولیتی شف های تحصیلکرده در شکل گیری چنین فضای مغشوشی قابل چشم پوشی نیست.
راستی کیفیت مواد غذایی یا غذاها نه با ارزیابی کیفیت مواد غذایی، تکنیک پخت یا کیفیت بهداشت که با بهای پولی آن سنجیده میشه.
خلاصه که .... چشمهام و ذائقه ام خسته شدند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر