تقلید زبان بدن از دیگرانِ "شاد" و "موفق" و دارای"اعتماد بنفس" وقتی که وضعیت واقعا موجود روان و مود آدمی ربطی به این زبان ندارد فریب بزرگیست. این خود-خوش نمایی بی اساسِ برگرفته از فرهنگ آمریکایی به قفس بزرگی برای فردیت و تفاوت تبدیل شده است. از آن هم مهمتر، نه رضایت درونی، که خوش نمایی و قوی-نمایی به عاملی برای ضعیف پنداری دیگرانی که شخصیت نمایشی ندارند بدل شده و فضیلت واقعی تجربه استعلایی ضعف و شکست را ناممکن کرده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر