برای من بسیار جای تامل داره وقتی که مشاهده می کنم کسانی مورد هدف اتهام از سوی  حکومت و اپوزیسیون هر دو(که در کشورهایی از نوع کشور ما،معمولا اکستریم راست و چپ هستند) هستند که هدفی جز تامین منافع ملی ندارند. اینان برای نیل به این مقصود معمولا سعی در وفاق ملی داشته و به جای نفی مطلق حکومت یا نفی مطلق مخالفان حکومت ،راه مذاکره با صاحبان قدرت یا مخالفان مسلح را انتخاب میکنند ولی کمتر زمانیست که جدی گرفته شوند مگر وقتی که هر دو طرف بخواهند اینان را ساکت کنند چه با ترور چه با فشارها از نوعی که همه آشنایش هستیم.