تلاشی که در ادبا، شاعران و اهالی موسیقی در ملت های مختلف برای برقراری ارتباط با هم ارزهای ایرانی شان می شه در طرف ایرانی دیده نمی شه. یک نخوتِ "بیایید ما را بشناسید" و " ما رو ببینید و کشف مان کنید" و ... انگار این تلاش از سوی طرف ایرانی موجب کسر شان ارزیابی می شه.
اینکه مثلا یک موزیسین اهل ترکیه با گروهش پا میشن میرن سر آرامگاه بتهوون و با موزیک ادای احترام می کنن همچین چیزی رو من در اهل فرهنگ ایرانی نمی بینم، نمیدونم شاید هم هست و به گوش من نمی رسه خبرش.
اعتماد به نفس ملی چیز خوبیه، در زمینه فرهنگ ملل هیچکس بالاتر از دیگری نیست، دقیقا به همین دلیل بده بستان فرهنگی برای هر دو طرف هم ثمربخش و بخشی از دیالوگ ملل هست.
اینکه مثلا یک موزیسین اهل ترکیه با گروهش پا میشن میرن سر آرامگاه بتهوون و با موزیک ادای احترام می کنن همچین چیزی رو من در اهل فرهنگ ایرانی نمی بینم، نمیدونم شاید هم هست و به گوش من نمی رسه خبرش.
اعتماد به نفس ملی چیز خوبیه، در زمینه فرهنگ ملل هیچکس بالاتر از دیگری نیست، دقیقا به همین دلیل بده بستان فرهنگی برای هر دو طرف هم ثمربخش و بخشی از دیالوگ ملل هست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر