چقدر این سیاهچاله های سکوت در نوشته ات قدرت بازدارندگی داره، هر بار اومدم چیزی بنویسم چشمم بهش افتاد حسی وادارم کرد به سکوت. انگار متنت بیشتر دعوتم می کنه به سکوت تا کلمه.
روزی نوشتم: توُ این بن بست دلتنگی، بیا باور کن اینبارو هوای خیس بارونو، گُلای پشت دیوارو به حبس سینه ها شک کن، نفس یک مُشتِ آوازه شبای تارِ این غربت، به روزِ خونه می بازه ...
۵ نظر:
چقدر این سیاهچاله های سکوت در نوشته ات قدرت بازدارندگی داره، هر بار اومدم چیزی بنویسم چشمم بهش افتاد حسی وادارم کرد به سکوت. انگار متنت بیشتر دعوتم می کنه به سکوت تا کلمه.
ام تی جان
این، خاصیت بن بستهاست...
روزی نوشتم:
توُ این بن بست دلتنگی، بیا باور کن اینبارو
هوای خیس بارونو، گُلای پشت دیوارو
به حبس سینه ها شک کن، نفس یک مُشتِ آوازه
شبای تارِ این غربت، به روزِ خونه می بازه
...
شب این غربت سنگین، به روز خونه می بازه
🍃🌿🍀
ارسال یک نظر