"ایستادن در آستانه دوران جدید تاریخ ایران از این حیث کاری سترگ و امری خطیر و پرمخاطره است که مانند هر "ایستادنی"نیازمند نسبتی با مختصات جای-گاهی در تاریخ است.این جای-گاه تاریخی،در برش عرضی آن،بر پایه سنتی پرتعین استوار شده است.یعنی این که هر "ایستادنی" در نهایت،رویارویی با سنت است و گریزی از آن نیست.در پس پرده پندارهای ایدئولوژیکی و در لامکان عرفان،به مثابه ابزار پیکار سیاسی،نسبت با سنت ،و در نهایت،ایستادن در آستانه تجدد امکان پذیر نخواهد شد.
کوشش برای تدوین نظریه نوآیین سنت،به عنوان مفهومی پرتعین،بازگشت به سنت و تکرار آن نیست،نقادی عناصر آن است تا چنان تعین جدیدی در آرایش عناصر سنت امکانپذیر شود که بتوان در رویارویی با آن در جایی ایستاد و با این ایستادن معنای آن جدال "بساط کهنه" و "طرح نو" را که از دو سده پیش در دارالسلطنه تبریز آغاز شده ،فهمید."
به نقل از:
1-تاملی در باره ایران،مکتب تبریز و مقدمات تجدد خواهی-دکتر سید جواد طباطبایی -تبریز ،انتشارات ستوده،1384
کوشش برای تدوین نظریه نوآیین سنت،به عنوان مفهومی پرتعین،بازگشت به سنت و تکرار آن نیست،نقادی عناصر آن است تا چنان تعین جدیدی در آرایش عناصر سنت امکانپذیر شود که بتوان در رویارویی با آن در جایی ایستاد و با این ایستادن معنای آن جدال "بساط کهنه" و "طرح نو" را که از دو سده پیش در دارالسلطنه تبریز آغاز شده ،فهمید."
به نقل از:
1-تاملی در باره ایران،مکتب تبریز و مقدمات تجدد خواهی-دکتر سید جواد طباطبایی -تبریز ،انتشارات ستوده،1384
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر